ادامه مطلب...

 

کامپيوتر خود را بهتر بشناسيم : سيستم عامل

کاربران اينترنت و ساير شبکه های کامپيوتری به منظور استفاده از منابع موجود بر روی شبکه از امکانات سخت افزاری و نرم افزاری متعددی استفاده می نمايند . آشنائی با عناصری که دارای جايگاهی اساسی در ايمن سازی يک شبکه کامپيوتری می باشند از زاويه امنيتی بسيار حائز اهميت است . اگر قرار است ما چيزی را ايمن نمائيم ، اولا" بايد بدانيم چه چيزی مشمول اين موضوع می شود و ثانيا" شناخت مناسبی را نسبت به آنان پيدا نمائيم . نمی شود اقدام به ايمن سازی يک شبکه نمود بدون اين که نسبت به عناصر درگير در فرآيند ارتباطی شناخت مناسبی وجود داشته باشد.

 

 

 ادامه مطلب...

 

تحقیق در مورد قطعات حافظه Ram موجود در بازار

حافظه یا RAM یکی از مهمترین فاکتورهای موجود در زمینه ارتقاء کارآئی یک کامپیوتر است. افزایش حافظه بر روی یک کامپیوتر با توجه به نوع استفاده، می‌تواند در مقاطع زمانی متفاوتی انجام گیرد.
اما حافظه‌هایی که امروز بیشتر در بازار رایج هستند به RAM های DDR و DDR2 محدود می‌شوند به طوری که مبنای نظر سنجی، برندهای تولیدکننده این حافظه‌ها قرار گرفته‌اند.

 

 ادامه مطلب...

 

تفاوت ساختاری اینترنت اکسپلورر و موزیلا

از کدام مرورگر اینترنت استفاده کنیم؟ این سؤال از اولین سال‌هایی که شبکه جهانی اینترنت در دسترس عموم قرار گرفته تاکنون مطرح بوده است. در مدت کمی که از انتشار فایرفاکس دو و اینترنت اکسپلورر هفت می‌گذرد، این سؤال اهمیت بیشتری پیدا نموده است و حتی جنگ مرورگرها به حوزه کاربران و شرکت‌های تجاری نیز کشیده شده است. این روزها کمتر کسی را می‌بینید که طرفدار یکی از این دو برنامه نباشد و برای خود دلایل محکمی نیز نداشته باشد و یکی از این دو مرورگر را روی کامپیوتر خود نصب نکرده باشد. شما کدام مرورگر را برتر می‌دانید؟در این مقاله می‌خواهیم هر دو مرورگر را با هم مقایسه کنیم تا ببینیم کدام یک بر دیگری برتری دارد و هر کاربر به چه دلایلی باید به سراغ یکی از این دو مرورگر برود.

جنگ مرورگرها
در سال‌های اولیه اینترنت مرورگرهای خط فرمان در سیستم‌عامل‌هایی مانند ناول و یونیکس مورد استفاده قرار می‌گرفتند. مرورگر نت‌اسکیپ را می‌توان اولین مرورگر اینترنت با رابط گرافیکی دانست و به مرور در سال‌های بعد مرورگرهای گرافیکی بیشتری پا به عرصه رقابت گذاردند. جنگ مرورگرها اکنون نیز ادامه دارد و اگر مرورگرهایی مانند موزیلا و اپرا را نادیده بگیریم (به علت این‌که درصد بسیار ناچیزی از بازار مرورگرها را به خود اختصاص داده‌اند) دو مرورگر معروف فایرفاکس و اینترنت‌اکسپلورر مدعیان اصلی این جنگ هستند.
اینترنت اکسپلورر یک مرورگر تجاری است که همراه با سیستم‌عامل ویندوز ارائه می‌شود و شرکت مایکروسافت توسعه‌دهنده آن است. فایرفاکس نیز به بنیاد موزیلا تعلق دارد، ولی به صورت آزادانه توسعه داده می‌شود و در گروه نرم‌افزارهای اپن‌سورس جای می‌گیرد. مایکروسافت از سال 2002 تا کنون که نسخه هفت را منتشر نمود، تغییرات عمده‌ای را در اینترنت اکسپلورر به وجود نیاورده بود. البته در سال 2004 نسخه جدیدی از این مرورگر منتشر شد، اما با نسخه‌های پیشین تغییرات اساسی نداشت. از طرف دیگر فایرفاکس موفقیت‌های زیادی را با انتشار نسخه یک خود به دست آورده بود و از آن زمان تا کنون هدف اصلی خود را روی نسخه دو متمرکز نمود و قصد داشت با ارائه فایرفاکس دو، سهم بیشتری از بازار مرورگرهای اینترنت را به خود اختصاص دهد. اتفاق جالبی که در این میان رخ داد، ارائه اینترنت‌‌اکسپلورر هفت و فایرفاکس دو با هم در اواخر ماه‌های سال 2006 است.
اینترنت‌‌اکسپلورر در نسخه جدید خود دستخوش تحولات و تغییرات بنیادی زیادی شده است و همانند فایرفاکس اکنون از بروزترین فناوری‌های مطرح برای برنامه‌های مرورگر استفاده می‌کند.
به علاوه، ابزارهای امنیتی‌ای که به این برنامه افزوده شده است قابلیت‌های امنیتی آن را افزایش داده و المان‌های بصری آن نیز سهولت استفاده را به دنبال آورده است. فایرفاکس دو نیز روال بهبود و قدرتمندی را طی می‌کند. به همین خاطر و به علت نزدیک شدن ویژگی‌ها و توانمندی‌های این دو مرورگر به یکدیگر، انتخاب یکی از این دو مشکل شده است. سایت‌های گوناگونی در این فاصله اقدام به مقایسه نسخه‌های جدید این دو مرورگر کردند و در شرایط گوناگون و متفاوتی به آزمایش و بررسی آن‌ها پرداختند و نتایج به دست آمده را روی اینترنت قرار دادند. یکی از بهترین بررسی‌های صورت گرفته، مربوط به سایت CNet است. این بررسی طولانی و بسیار دقیق توسط Rafe Needleman ،Peter Butler و Elsa Wenzel از نویسندگان این سایت و متخصصان موضوعات اینترنت و سرویس‌های وب صورت گرفته است.

هریک از این سه نفر به صورت جداگانه فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر را در پنج بخش بررسی کرده و با ارائه دلایل خود امتیاز داده‌است. نتیجه امتیازها نشان‌دهنده برتری یک مرورگر بر دیگری است. به علت زیاد بودن این بررسی و عدم امکان ترجمه و آوردن آن در این صفحات سعی شده است برای آگاهی خوانندگان خلاصه‌ای از این بررسی در ادامه آورده شود.
نصب و پیکربندی
اولین بخش مورد بررسی، نصب و پیکربندی اولیه دو مرورگر است. در این بخش در مجموع فایرفاکس دو با کسب سیزده امتیاز از پانزده در برابر پنج امتیاز اینترنت اکسپلورر به برتری رسیده است. نصب اینترنت اکسپلورر نیاز به فعال بودن ویندوز دارد (استفاده از ویندوزهای رجیستر شده توسط شرکت مایکروسافت). در غیر این صورت نصب نخواهد شد. به علاوه، باید در هنگام نصب هرگونه نرم‌افزار آنتی‌ویروس، آنتی‌اسپایور و نرم‌افزارهای دیگری از این قبیل غیرفعال شوند. مشکل دیگر اینترنت اکسپلورر در هنگام نصب، مدت زمان زیادی است که صرف جست‌وجو در سیستم به دنبال یک برنامه مخرب می‌شود. ریستارت کامپیوتر و بستن نرم‌افزارهای فعال و در حال اجرای سیستم و نیاز به گرفتن پشتیبان‌گیری از اطلاعات حیاتی سیستم، از دیگر معایب نصب اینترنت اکسپلورر هستند.
برخلاف تمام این امور، هنگام نصب فایرفاکس فقط احتیاج دارید که نسخه قدیمی فایرفاکس روی سیستم را ببندید؛ البته ‌اگر در حال اجرا است. حجم فایل نصب فایرفاکس دو در مقابل اینترنت اکسپلورر حدود چهارمگابایت کمتر است و کل زمانی که طول می‌کشد تا نصب شود، سی ثانیه است، اما در اینترنت اکسپلورر این زمان گاهی به پنج دقیقه می‌رسد.
یکی دیگر از قابلیت‌های فایرفاکس در این بخش، عدم نیاز به پیکربندی و تنظیم موتور جست‌وجوی پیش‌فرض است. در فایرفاکس به صورت خودکار موتور جست‌وجو روی گوگل تنظیم شده است، اما چنین تنظیمی برای اینترنت اکسپلورر صورت نگرفته است و خود کاربر باید به این تنظیمات بپردازد.
هر دو مرورگر در هنگام نصب به نسخه‌های قبلی روی سیستم مراجعه می‌کنند و نوار ابزار، بسته‌های افزودنی و تم‌های نصب شده را می‌گیرند و همراه با نصب به نسخه جدید اضافه می‌کنند. در مجموع نصب فایرفاکس برای کاربران بسیار سریع‌تر، آسان‌تر و دارای دغدغه کمتری است.
رابط گرافیکی و جامعه فعال
شاید بپرسید که جامعه فعال برای هر مرورگر چه اهمیتی دارد؟ و آیا می‌تواند ملاک برتری محسوب شود؟ در جواب باید گفت که بسیاری از قابلیت‌ها و توانمندی‌های نرم‌افزارها مدیون علاقمندان و جامعه طرفداران آن‌ها است. طرفداران هر مرورگر با تست و بررسی، نقاط قوت و ضعف را کشف می‌نمایند و آن‌ها را به توسعه‌دهندگان گزارش می‌کنند. برنامه‌نویسان نیز دست به کار می‌شوند و با نوشتن انواع توابع کتابخانه‌ای و بسته‌های افزودنی، قابلیت‌های مرورگر را افزایش می‌دهند. بسیاری از تم‌ها و جلوه‌های بصری در مرورگرها مدیون خوش ذوقی و علاقه کاربران است. هر نرم‌افزاری که دارای یک جامعه فعال روی اینترنت باشد، مطمئناً قدرتمند و پایدار است و یک مسیر مشخص توسعه و پیشرفت را طی می‌کند.
هر دو مرورگر از نظر رابط گرافیکی پیشرفت کرده‌اند و در این میان تغییرات ظاهری اینترنت اکسپلورر در مقایسه با نسخه شش بیشتر است. در اینترنت اکسپلورر هفت از تب‌ها استفاده شده است و آیکون‌ها و رنگ‌های به کار گرفته شده در آن، طراوات و شادابی را به کاربر هدیه می‌کنند. همچنین امکان نمایش وب سایت‌ها را در حالت تمام صفحه و بدون هیچ المانی از مرورگر دارید. قابلیت دیگر بصری این مرورگر، نمایش همزمان تمام تب‌های گشوده شده در آن است. بدین معنی که شما می‌توانید از طریق ابزار سمت راست نوار تب‌ها، تمامی تب‌های گشوده شده را در صفحه ببینید. این قابلیت در فایرفاکس وجود ندارد. به صورت پیش‌فرض نیز خبری از نوار منوها یا برخی نوارهای قدیمی اینترنت اکسپلورر نیست و همین امر برای کاربران تازگی دارد و حس کنجکاوی آن‌ها را برای یافتن گزینه‌های جدید بیشتر می‌کند.
اما آنچه که باعث برتری فایرفاکس در این بخش می‌شود نکته‌ای است که درباره جامعه فعال هر نرم‌افزار گفتیم. فایرفاکس یک نرم‌افزار اپن‌سورس است. به همین خاطر هر کسی می‌تواند از مکانیزم کارکرد آن سر دربیاورد و نیازمندی‌های خودش را برنامه‌نویسی کند و به آن اضافه نماید. این اتفاق عملا‌ً افتاده است و هزاران ابزار و بسته افزودنی برای فایرفاکس نوشته شده و به صورت رایگان در دسترس است. به طوری که می‌گویند برای هر کاری در فایرفاکس یک بسته افزودنی وجود دارد. هزاران تم و جلوه گرافیکی را می‌توان روی فایرفاکس نصب کرد و چهره ظاهری آن را تغییر داد. در حالی که برای اینترنت اکسپلورر چنین نیست و به علت انحصاری که شرکت مایکروسافت روی آن دارد، هر گونه تغییر یا انتشار بسته افزودنی باید با مجوز و کنترل این شرکت باشد. این موضوع فرایند توسعه اینترنت اکسپلورر را کند می‌کند.
وقتی کسی به چیزی علاقه دارد، نمی‌تواند در مقابل آن واکنش نشان ندهد و در نتیجه وادار به فعالیت و ابراز این علاقه می‌شود. طرفداران فایرفاکس این گونه هستند و شما هر روز می‌توانید اطلاعات و مطالب جالبی درباره این مرورگر بیابید و مشاهده کنید. اما اینترنت اکسپلورر در مقایسه با فایرفاکس دارای جنب و جوش پیرامونی کمتری است. در بررسی صورت گرفته توسط سایت CNet فایرفاکس در این بخش پانزده امتیاز و اینترنت اکسپلورر دوازده امتیاز کسب کرده است. سه امتیاز بیشتر فایرفاکس فقط به جامعه اپن‌سورس پیرامون آن تعلق گرفته است.
تب‌ها
استفاده از تب‌‌ (Tab) به یک قابلیت اجباری در دنیای مرورگرها تبدیل شده است. با پیوستن اینترنت اکسپلورر به مرورگرهایی که از تب استفاده می‌کنند و می‌توان در یک پنجره ده‌ها وب سایت را گشود و مرور کرد، دیگر مرورگری را نمی‌شناسم که از این قابلیت استفاده نکند. اما اکنون باید دید که کدام‌یک از مرورگرها در این زمینه بهتر عمل کرده‌اند. روال گشودن و بستن و مدیریت تب در فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر بسیار به هم نزدیک و شبیه است. حتی کلیدهای میانبر این دو مرورگر برای مدیریت تب‌ها یکی است. این موضوع بررسی این ویژگی را کمی سخت می‌کند. اما پیشنهاد می‌کنیم برای درک تفاوت‌های ویژگی تب در فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر به منوهای میانبر هر تب که با راست‌کلیک روی هر تب قابل مشاهده است، مراجعه کنید. در این منو برای فایرفاکس امکان بستن تب، بستن تب‌ها به طور یکباره، افزودن تب به منوی BookMark و ریستارت هر تب یا تمامی تب‌ها به طور همزمان وجود دارد.
با این حال متأسفانه چنین قابلیت‌هایی در منوی میانبر تب‌های اینترنت‌‌اکسپلورر دیده نمی‌شود. در عوض اینترنت اکسلپورر از یک ویژگی مدیریت و نمایش همزمان تب‌ها استفاده می‌کند که به صورت پیش‌فرض در فایرفاکس یافت نمی‌شود. اگر می‌خواستیم ویژگی تب‌ها را در اینترنت اکسپلورر با نسخه‌های پیشین فایرفاکس مقایسه کنیم، بدون شک امتیاز بیشتر با مرورگر شرکت مایکروسافت بود. اما فایرفاکس چند سالی است که دارد از تب‌ها استفاده می‌کند و در این زمینه خبره شده است.
ویژگی‌های جدیدی به تب‌ها در فایرفاکس دو افزوده شده است که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. برای مثال با هر بار گشودن تب‌های زیادی به صورت خودکار اندازه هر تب کوچک‌تر می‌شود یا شما می‌توانید به کمک ابزار انتهایی سمت راست تب‌ها به سرعت میان تب‌ها جابه‌جا شوید. سایت CNet در مورد ویژگی تب‌ها به فایرفاکس امتیاز سیزده و به اینترنت اکسپلورر امتیاز یازده را می‌دهد. بنابراین برنده نهایی این بخش نیز فایرفاکس است.
ویژگی‌های جدید
نسخه هفت یک تحول و جهش در اینترنت اکسپلورر است. چون در این نسخه ویژگی‌ها و قابلیت‌های جدید به آن افزوده شده است که در پشت سر هر کدام از آن‌ها یک فناوری وجود دارد. اما فایرفاکس دو یک نسخه بروزرسانی شده در مقایسه با نسخه 5‌/‌1 و 7‌/‌‌1 است و کاربران با تغییرات اساسی و خیلی بارز روبه‌رو نیستند. آیا این علت کافی است که به سراغ ویژگی‌های جدید هر دو مرورگر نرویم؟
RSS مهم‌ترین ویژگی جدید در مرورگر اینترنت اکسپلورر و البته یک ویژگی دائمی و قدیمی فایرفاکس است. قابلیتRSS افزوده شده به اینترنت اکسپلورر موجب می‌شود تازه‌های هر سایت را گزارش‌گیری کرد و آن ها را فهرست‌بندی نمود. این قابلیت که در نوار تب‌ها وجود دارد، به کاربران کمک می‌کند سایت‌های مورد علاقه را به فهرست سایت‌های RSS اضافه نمایند و در آینده دیگر نیازی به مراجعه به این سایت نداشته باشند.
در مقابل فایرفاکس که سال‌ها است از RSS استفاده می‌کند، در نسخه جدید امکانات جدیدی را در اختیار کاربران قرار داده است. افزودن گزینه‌های RSS در گوشه سمت راست نوار تب‌ها به کاربران کمک می‌کند به سرعت و آسان‌تر بتوانند سایت‌های مورد نظر خود را به فهرست سایت‌های BookMark اضافه نمایند و سایت‌های RSS را بررسی کنند.
در نسخه هفت اینترنت اکسپلورر قابلیت‌های جدید مدیریت بسته‌های افزودنی، ابزار امنیتی Phishing Filter، ابزار جست‌وجو در موتورهای جست‌وجوی معتبر روی وب، ابزار مدیریت پنجره‌های تبلیغاتی ‌(Pop Up) و ابزار بروزرسانی ویندوز مشاهده می‌شوند. با این شرایط به نظر می‌رسد که باید در این بخش اینترنت اکسپلورر امتیاز بیشتری به دست آورد اما کارشناسان CNet نظر دیگری دارند و می‌گویند ویژگی‌های جدید در اینترنت اکسپلورر ویژگی‌های جدیدی برای دنیای برنامه‌های مرورگر نیستند بلکه برای مرورگر اینترنت اکسپلورر تازگی دارند. آن‌ها در مجموع معتقدند فایرفاکس دو در این زمینه نیز بهتر عمل کرده است. در این بخش فایرفاکس یازده امتیاز و اینترنت اکسپلورر نه امتیاز کسب کرده است.
امنیت و کارایی
این بخش مهم‌ترین بخش مسابقه میان فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر است. ظاهر گرافیکی یا RSS برای بسیاری از کاربران اهمیت زیادی ندارند، اما سرعت دانلود، سرعت بارگذاری یک سایت، امنیت و مقدار حافظه اشغال شده توسط مرورگر در هنگام کار اهمیت دو چندانی دارند.
در زمینه کارایی سایت CNet اذعان می‌کند سرعت دانلود فایرفاکس بسیار بیشتر از اینترنت اکسپلورر است (بچه‌های تحریریه عصرشبکه نیز چنین عقیده‌ای دارند) و البته حافظه کمتری را نیز اشغال می‌کند.
فایرفاکس یک مرورگر تک کلیکی است. یعنی تمامی کارها در آن با یک کلیک قابل انجام است. به علاوه، انعطاف‌پذیری و سفارشی‌نمودن فایرفاکس در برابر اینترنت اکسپلورر آسان‌تر است و بسته‌های افزودنی زیادی دارد که کارها را ساده‌تر می‌کنند. گزینه Option در اینترنت اکسپلورر هفت بسیار بهتر شده است و گزینه‌های جدیدی برای مدیریت فایل‌های موقت و زائد، مدیریت کوکی‌ها و فایل‌های تاریخچه در نظر گرفته شده است. همچنین گزینه‌هایی برای مدیریت اکتیواکس‌ (ActiveX) و جاوااسکریپت دیده می‌شود.
از نظر امنیتی نیز اینترنت اکسپلورر هفت بسیار پیشرفت کرده است و خود را تا حد یک مرورگر قابل اطمینان بالا کشانده است. ابزارهای Phishing ****** و Pop-Up Blocker در نسخه جدید اینترنت اکسپلورر به کمک کاربران می‌آیند تا در مقابل مهاجمان دیجیتالی دفاع کنند. همچنین نرم‌افزار Spyware Protect نیز به صورت رایگان از سوی شرکت مایکروسافت ارائه شده است تا با نصب روی ویندوز با اینترنت اکسپلورر هفت یکپارچه شده و امکان بررسی و جلوگیری از نصب نرم‌افزارهای جاسوس‌افزار را روی سیستم فراهم کند. اما یک حقیقت تلخ وجود دارد که قابل صرف نظر کردن نیست.

شرکت مایکروسافت به گونه‌ای برنامه‌های کاربردی خود را روی ویندوز پیاده می‌کند که این نرم‌افزارها با هسته سیستم‌عامل ارتباط مستقیم برقرار می‌کنند. به زبان ساده‌تر، با هسته سیستم‌عامل درگیر می‌شوند. بنابراین کافی است شما بتوانید به درون این نرم‌افزار نفوذ کنید تا به هسته سیستم‌عامل دسترسی بیابید و این یعنی ویران شدن تمام قلعه‌های دفاعی و غیرنفوذ. اما چنین چیزی برای فایرفاکس و کلاً نرم‌افزارهای اپن‌سورس وجود ندارد و به طوری برنامه‌نویسی می‌شوند که هیچ‌گونه ارتباطی با هسته نداشته باشند، بلکه از طریق رابط‌های کاربری با آن در تعامل هستند.

همچنین عدم انتشار سورس‌کدهای اینترنت اکسپلورر یکی دیگر از معایب این مرورگر است. نتیجه این عمل، ناتوانی در کشف باگ‌ها و شکاف‌های امنیتی پیش از وقوع هر اتفاق و رفع نمودن سریع آن‌ها بدون نیازمندی به مایکروسافت و ارائه وصله برای آن‌ها است. فایرفاکس دو از نظر امنیتی بهبود داده شده و امن‌تر شده است. همچنین باگ‌های نسخه‌های قبلی آن برطرف شده‌اند. در این بخش فایرفاکس دوازده امتیاز و اینترنت اکسپلورر ده امتیاز آورده است.
فایرفاکس دو یا اینترنت اکسپلورر هفت؟!
با نگاهی به امتیازهای هر بخش و امتیازهای نهایی( فایرفاکس 64 امتیاز و اینترنت اکسپلورر 47 امتیاز از 75 امتیاز) متوجه می‌شویم که فایرفاکس انتخاب اول سایت CNet است. شاید به نظر بیاید که بررسی این سایت کمی مغرضانه بوده است و اگر فایرفاکس مرورگر برتر است اما این همه اختلاف میان آن و اینترنت اکسپلورر وجود ندارد. کاربران زیادی چنین فکری را می‌کنند. به همین علت سایت gizmodo در یک ابتکار جالب به مقایسه بررسی‌های معتبر مختلفی که روی این دو مرورگر انجام شده پرداخته و آن‌ها را با هم مقایسه نموده است. نتیجه این تحقیق را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید.



البته با همه این صحبت‌ها، ثابت شده است انتخاب یک برنامه بیشتر به علایق و سلیقه‌های افراد و چگونگی کار با آن‌ها و همچنین عادت‌های فردی به جای دلایل علمی و بررسی‌های منابع آنلاین مختلف برمی‌گردد. در این میان برخی از کاربران نیز اعتقاد دارند که می‌توان از هر دو این مرورگر استفاده نمود و از قابلیت‌های مختلف آن‌ها در شرایط متفاوت بهره گرفت و قدرت مضاعفی را در وبگردی ایجاد نمود. و البته کاربرانی نیز هستند که به هر دو این مرورگرها اعتقاد ندارند.

 

پیکربندی شبکه

 

ه نوع ارتباط فیزیکی کامپیوترها در شبکه ی کامپیوتری پیکربندی یا توپولوژی میگویند.یعنی کامپیوترها به چه شکلی به هم وصل شده اند(نوع کابل کشی و دیگر تجهیزات
در شبکه های محلی (LAN) 4 نوع توپولوژی وجود دارد که عبارت اند از:
1-Linear 2-Ring 3-Star 4-Hybird

Linear
پیکربندی خطی یا Linear توپولوژی است در که آن هر کامپیوتر از طریق یک خط اصلی(Bus)به بقیه کامپیوتر ها وصل میشود و در هر لحظه فقط یک کامپیوتر میتواند داده ها را روی خط قرار دهد و هر داده ای که روی خط قرار گیرد همراه خود یک آدرس دارد که شامل آدرس مقصد و مبدأ می باشد همچنین تمام کامپیوترها موجود در شبکه به خط گوش میدهند.منظور از گوش دادن یعنی آدرس به همراه داده کنترل میشود و کل داده بررسی نمیشود.حال اگر کامپیوتری آدرس مربوط به خود را در داده پیدا کرد،داده را از روی خط برمیدارد و خط آزاد میشود.البته باید توجه داشت در صورتی که روی خط داده ای وجود داشته باشد کامپیوتر های دیگر اجازه فرستادن داده ی دیگری را روی خط ندارند.اما ممکن است داده ی دیگری هم در صورت اشغال بودن خط وارد شود که حالت collision رخ میدهد یعنی داده ها باهم تصادف میکنند و هر دو ازبین میروند و داده ها باید مجدد به خط ارسال شوند.مزیت شبکه هایی که از این توپولوژی استفاده میکنند این است که میتوان به راحتی به شبکه کامپیوتر اضافه کرد ولی اشکال عمده این شبکه ها این است که نمیتوان تعداد زیادی کامپیوتر به آن اضافه کرد زیرا پیوسته collision رخ میدهد.در شکل(1) میتوانید ظاهر توپولوژی را ملاحظه کنید.

Ring
در این پیکربندی کامپیوتر ها به صورت سری و به شکل یک حلقه به هم متصل شده اند.
در این نوع توپولوژی اگر هیچ داده ایی از سوی کامپیوترها فرستاده نشود بر روی خط یک نشانه یا Token قرار میگیرد که نشان میدهد خط آماده دریافت داده است.حال اگر کامپیوتری بخواهد داده ای را ارسال کند نشانه از روی خط برداشته میشود و داده به جای آن قرار میگیرد این داده همه ی کامپیوترها را دور میزند تا به کامپیوتر مقصد برسد(همراه داده یک آدرس میباشد)،وقتی داده ی ارسال شده به کامپیوتر فرستنده رسید داده از روی خط برداشته میشود و کامپیوترهای دیگر میتوانند داده های خود را ارسال کنند.این توپولوژی نسبت به توپولوژی Linear سرعت بیشتری دارد و معمولا در سازمان ها برای ارسال دستورات چاپ و ... به کار میرود در این نوع پیکربندی اگر کامپیوتری از کار بیفتد شبکه مختل میگردد.این توپولوژی که Token Ring نیز نام دارد از تجهیزات خاصی برای شبکه کردن کامپیوترها استفاده میکند که در اینجا به طور مختصر به توضیح این ابزار می پردازم.

 

کابل های مورد استفاده در این توپولوژی از نوع کواکسیال یا همان کابل هایی که برای وصل کردن آنتن به تلویزیون استفده میشود.کارت های مورد استفاده دارای کانکتورهای BNC هستند که کابل های کواکسیال آماده شده به آنها وصل میشود منظور از کابل های آماده شده یعنی کابل هایی که به وسیله آچار مخصوص به یک مغزی پرس شده باشند.اما هنوز دو وسیله دیگر برای معرفی مانده،که عبارتند از:
پیکربندی چیست؟پیکربندی چیست؟
فرض کنید سه کامپیوتر داریم که میخواهیم با استفاده از توپولوژی Ring آنها را شبکه کنیم برای این کار کابل های کواکسیال را مغزی مینزنیم حالا که کابلها آماده شده به جای اینکه کابلها را مستقیم به کارت شبکه تان وصل کنید، کانکتورT را به کارت شبکه وصل کنید.با این کار این امکان را به کامپیوتر خود میدهید که بتواند با استفاده از کابل خود را به تعدادی کامپیوتر وصل کند!حالا میرویم سر اون سه کامپیوتر؛ ابتدا کانکتورT را به تمام کارت های شبکه دارای کانکتور BNC وصل میکنیم بعد با استفاده از کابل های آماده شده ک. T ها را به هم وصل میکنیم اگر توجه کنید میبینید در کامپیوتر اول و آخر یک سوی ک.T خالی مانده است که باید با استفاده از Terminator جای خالی را پر کنیم.توجه کنید ترمیناتوری که استفاده میکنید از نوع 50 اهمی باشد در غیر این صورت شبکه دچار اختلال میشود!

امید وارم تا الان تونسته باشم قشنگ توضیح داده باشم.توپولوژی که براتون معرفی کردم و سخت افزار هایی که دیدید دیگه کم تر مورد استفاده قرار میگیرن اما همین پیکربندی روزی رایج ترین توپولوژی بوده!این توپولوژی در سال 1984 برای اتصال تعداد زیادی کامپیوتر توسط شرکت IBM ساخته شد.
الان نوبت به یکی از رایج ترین پیکربندی در شبکه های کامپیوتری رسیده که میتونید اونو در کافی نت ها،گیم نت ها و مراکز آموزشی(پیشرفته)ببینید.

Star
این توپولوژی رایج ترین نوع پیکربندی است.در این نوع پیکربندی یک کامپیوتر مرکزی یا Server وجود دارد که بقیه کامپیوترها از طریق یک هاب به آن متصل میشوند، server وظیفه کنترل بقیه کامپیوترها و خدمات دهی(منابع نرم افزاری و سخت افزاری) به آنان را دارد.مشخص است که اگر Server خراب شود شبکه مختل میگردد ولی اگر یکی از کامپیوتر های سرویس گیرنده دچار مشکل شود تأثیری در شبکه ندارد.در این نوع توپولوژی نیز از وسایل سخت افزاری خاصی استفاده میشود که عبارت اند از:
کابل های Twisted Pair(cat5-cat6)و کانکتورهای RJ-45 که به وسیله آچار مخصوص کابل ها را میتوان سوکت زده در اینجا از جزئیات صرف نظر میکنیم.

Hybird
در این نوع پیکربندی از ترکیب کردن چند توپولوژی مختلف به یک توپولوژی مخلوط میرسند که نتایج مطلوبی دارد به عنوان مثال برای شبکه کردن دو ساختمان کامپیوترهای داخل ساختمان ها را با توپولوژی ستاره ای شبکه میکنیم و سپس دو ساختمان رابا توپولوژی دیگری شبکه میکنیم که نتیجه خوبی به همراه دارد.

 

 

دنحوه ی ذخیره سازی انواع داده ها در حافظه

در زندگی روزمره با انواع مختلف داده از قبیل اعداد ، حروف ، تصویر ، صوت و . . . سروکار داریم ؛ برای مثال اگر بخواهیم فردی دو عدد 2 و 3 را با هم جمع کند ممکن است بگوییم " لطفا اعداد 2 و 3 را با هم جمع کنید و جواب آن را بر روی یک ورق کاغذ بنویسید " اما رایانه یک وسیله ی الکتریکی است و نمی تواند مستقیما درخواست ما را پردازش کند . قبل از این که رایانه بتواند عملی را انجام دهد ، لازم است درخواست ما از صورتی که برای ما قابل فهم است به صورتی که برای رایانه قابل فهم باشد و بتواند به صورت الکتریکی پردازش کند ، تبدیل شود . بدیهی است برای انجام این کار باید از یک روش کدگذاری استفاده کنیم .

همه ی ما طی روز بدون آن که فکر کنیم از چندین سیستم کدگذاری مختلف استفاده می کنیم (جالب است بدانیم ، غالبا از مطالبی که در کودکی آموخته ایم بدون فکر کردن استفاده می کنیم ) . برخی از سیستم های کدگذاری که معمولا به کار می بریم عبارت اند از :

حروف الفبا و علائم سجاوندی برای متن زبان ، سیستم اعداد برای حساب و ریاضی ، نت برای موسیقی و ... . باید بدانیم که معنی و مفهوم کد، ارتباطی با خواص ذاتی آن نداشته و بر اساس قرارداد تعیین شده است . در واقع مفهوم یک کد ممکن است با محل و متنی که در آن استفاده می شود، کاملا متفاوت باشد . برای مثال، اگر فردی در حال صحبت کردن در باره ی هواپیما باشد و بگوید "بال" بی شک ذهن ما متوجه بال هواپیما می شود. حال اگر صحبت در باره ی پرندگان باشد ، به فکر بال پرنده می افتیم . به همین ترتیب اگر فرد در حال صحبت به زبان انگلیسی باشد ، ذهن ما متوجه معنی این کلمه یعنی "توپ" خواهد شد . پس در واقع با کمک محیط و متنی که کد در آن به کار رفته است ، متوجه مفهوم آن می شویم.

نکته ی مهم دیگر این است که رایانه یک وسیله ی الکتریکی است . شاید بنیادی ترین بیانی که می توان درباره ی الکتریسیته داشت این باشد که دارای دو حالت فیزیکی قطع یا وصل ( خاموش یا روشن ) است . در واقع در بسیاری از وسایل ، از حالت دوگانه استفاده می شود ؛ برای مثال یک کلید برق می تواند خاموش یا روشن باشد . یک مدار الکتریکی ممکن است باز یا بسته باشد . یک نقطه از یک نوار مغناطیسی ممکن است دارای بار مثبت یا منفی باشد . در نتیجه ، در رایانه از سیستم دودویی ( binary ) برای نمایش داده استفاده می شود .

سیستم اعداد دهدهی که همه ی ما با آن آشنا هستیم و از دیرباز مورد استفاده ی بشر بوده است ( شاید به دلیل این که انسان دارای 10 انگشت در دستان خود است و از آن ها برای انجام محاسبات استفاده می کرده است ) دارای 10 رقم است (1،2،3،4،5،6،7،8،9،0) . سیستم دودویی دارای دو رقم 0 و1 است . در این سیستم به هر0 یا 1 یک بیت ( مخفف عدد باینری ) گفته می شود . در یک وسیله ی الکتریکی مانند رایانه ، 0 می تواند با قطع بودن الکتریسیته و 1 با وصل شدن آن نشان داده شود .

حال سؤالی در اینجا مطرح می شود : " چگونه می توان انواع مختلف داده را که با آن سروکار داریم با استفاده از سیستم دودویی کدگذاری کرد ؟ " در ابتدا باید به تفاوت نمایش خارجی و داخلی داده و اطلاعات توجه داشته باشیم . نمایش خارجی همان روش معمول انسان برای نمایش داده و اطلاعات است که در روی صفحه نمایش ظاهر می شود ، توسط چاپگر چاپ می شود یا توسط صفحه کلید وارد سیستم می شود . نمایش داخلی همان روش مورد استفاده در پردازنده است که برای ذخیره ی داده و اطلاعات در حافظه ی دستگاه به کار می رود


روش کدگذاری اعداد:

به طور کلی ، دو روش متفاوت برای نمایش دودویی اعداد در رایانه وجود دارد که یکی از آن ها برای اعداد صحیح و دیگری برای اعدا اعشاری یا اعداد با ممیز شناور ( Floating – point ) به کار می روند . بزرگی و کوچکی اعداد قابل نمایش در رایانه بستگی به تعداد بیتی دارد که به آن عدد اختصاص داده شده است . تعداد بیت هر عدد، متناسب با نوع عدد و نرم افزار مورد استفاده متفاوت است و ممکن است 8 ، 16 ، 32 ، 64 یا حتی بیشتر باشد .

روش کدگذاری متن :

به طور کلی عناصر سازنده ی یک متن عبارت اند از : حروف الفبا ( مثلا در انگلیسی حروف بزرگ و کوچک ) ، علایم سجاوندی ( . ، ؛ ! ؟ " و ... ) ، ارقام ( 0 ، 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 ، 7 ، 8 ، 9 ) ، نمادهای عملیاتی ( + ، - ، * ، / و ... ) برخی علایم ( @ , $ , = , < , > و ... ). فاصله و حروف کنترلی (خط بعد، صفحه ی بعد و ...) حال برای کدگذاری یک متن لازم است نمایش تمام عناصر فوق امکان پذیر باشد. می دانیم با در کنار هم قرار دادن چند بیت می توان ترکیبات مختلفی ایجاد کرد؛ مثلا برای یک بیت تعداد ترکیبات موجود 2 ، برای دو بیت 4، و برای سه بیت 8 است. مشخص است که تعداد ترکیبات موجود برای n بیت از طریق رابطه یn 2 به دست می آید. حال اگر از 8 بیت (یک بایت) استفاده کنیم، می توانیم 256 ترکیب مختلف بسازیم که هریک می تواند نشان دهنده ی یک عضو خاص باشد؛ به عبارت دیگر با قرار دادن چند بیت و ایجاد ترکیبات خاص می توانیم عناصر سازنده ی متن را کدگذاری کنیم.

برخی از روش های کدگذاری مرسوم عبارتند از :

ASCII (اَسکی) : یک روش کدگذاری 8 بیتی است که در ریزرایانه ها مورد استفاده قرار می گیرد
- EBCDIC (به صورت اِب – سی – دیک تلفظ می شود): یک روش کدگذاری 8 بیتی است که در رایانه های بزرگ کاربرد دارد

یونی کد : یک روش کدگذاری 16 بیتی است که برای کدگذاری حروف زبان هایی چون چینی و ژاپنی که دارای حروف زیادی هستند به کار می رود.
زمانی که یکی از کلیدهای صفحه کلید را فشار می دهید، کاراکتر مربوطه به یک سری از پالس های الکترونیکی تبدیل می شود که برای سیستم قابل تشخیص نیست؛ برای مثال اگر حرف A را فشار دهید یک سیگنال الکترونیکی به واحد سیستم ارسال می شود که در آنجا تبدیل به کد ASCII ، 01000001 می شود

روش کدگذاری تصویر و صوت :

تصاویر گرافیکی و همچنین صوت وصدای دیجیتال شده را نیز می توان با استفاده از 0 و 1 کدگذاری کرد. برای درک ساده از نحوه ی نمایش تصویر، یک صفحه ی شطرنجی مانند یک کاغذ میلیمتری را در نظر بگیرید. فرض کنید هر ضلع یک ماتریس دارای 10 مربع (جمعا 100 مربع) باشد. برای ترسیم حروف اول نام خود، برخی از این مربع ها را سیاه کنید . سپس خواهید دید برخی از مربع های این مجموعه ی 100 تایی، سیاه وبرخی دیگر سفید هستند. (در اینجا منظور حرف A است.) حال اگر بخواهید تمام ماتریس 10*10 را در رایانه ذخیره کنید، برای هر مربع یا نقطه، نیاز به یک بیت دارید. مقدار بیت برای یک مربع سیاه شده، 1 و برای یک مربع سفید، 0 خواهد بود.در نهایت تمام ماتریس به صورت مقادیر متوالی از بیت ها در حافظه ی رایانه ذخیره می شود.حال اگر اندازه ی این ماتریس را چندین هزار نقطه یا مربع افزایش دهید، وضوح تصویر بسیار بهتر خواهد شد. به هرکدام از این نقطه ها یک پیکسل می گویند. پس پیکسل ها در واقع اجزای سازنده ی تصویر هستند و در تصویری با وضوح 350*640 (یعنی 640 ردیف و در هر ردیف 350 پیکسل)، تعداد آن ها به 224000 می رسد. تصویر در رایانه به صورت رکوردی از بیت هایی که 1(سیاه) و 0(سفید) هستند، نگه داشته می شود. حال اگر برای نمایش هرپیکسل از بیش از یک بیت (مثلا 4، 8، 16 یا 24 بیت) استفاده کنیم، هر پیکسل می تواتند یک رنگ از مجموع 16، 256، 65000 یا چندین میلیون رنگ را داشته باشد. برای مثال اگر برای نمایش هر پیکسل از یک بایت (8 بیت) استفاده کنیم، می توان به هر پیکسل یک ترکیب از 256 ترکیب مختلف را نسبت داد که می تواند نشان دهنده ی یک رنگ به خصوص از بین 256 رنگ مختلف باشد.


روش ذخیره سازی صوت در رایانه کاملا شبیه به ضبط صوت دیجیتال ، بر روی CD های صوتی است. تمام صوت ها، از جمله موسیقی و صدای انسان دارای شکل فیزیکی موج صوتی هستند که با واحد هرتز یا کیلوهرتز اندازه گیری می شوند. وقتی صوت ساخته می شود، رایانه از موج صوتی مربوطه نمونه برداری می کند.سپس نمونه های برداشته شده برای ساخت تقریبی صوت اصلی درکنار یکدیگر قرار می گیرند.هرقدر تعداد نمونه ها در ثانیه ( مثلا 22000 یا 44000 ) بیشتر باشد، صوت ساخته شده به صورت اصلی نزدیک تر و شبیه تر است . نمونه های گرفته شده در واقع تصاویرعددی دامنه ی موج در لحظات مختلف هستند و در نتیجه به راحتی به اعداد دودویی تبدیل و در حافظه ی رایانه ذخیره می شوند.

ورودی آنالوگ (صوت)

اندازه نمونه 8 بیت

خروجی دیجیتال (نمونه ها)

سرعت نمونه برداری



در زمان پخش، یک وسیله ی تولید صوت ( Synthesizer ) با استفاده از اطلاعات دیجیتال ذخیره شده ( نمونه ها ) ، صوت خروجی را با کیفیت قابل قب

 

تعريف وبلاگ و وب سايت و تفاوتهاي اين دو

 

وبلاگ در يک تعريف عام محيطي است بر روي شبکه ی جهاني که افراد ميتوانند بوسيله-ی آن آزادانه به گسترش عقايد و افکار خود با استفاده از نوشتن خاطرات روزانه، مقاله، داستان، شعر، نوشته هاي فکاهي و ... بپردازند.

عموماً وبلاگ ها بصورت يک نفره نوشته مي شوند و نويسنده ی وبلاگ (وبلاگر) با توجه به گرايشات و علائق شخصي خود نظرات خود را در مورد موضوعاتي مانند: اجتماع، سياست، هنر، ادبيات، کامپيوتر و يا حتي مسائل روزمره و عادي زندگي با بينندگان وبلاگش در ميان مي گذارد.

در نگاه اول، وب‌سايت و وبلاگ شبيه هم به نظر مي‌رسند، اما دقيق‌تر که مي‌شويم تفاوت‌هاي زيادي را بين اين دو مي‌بينيم. وب سايت "جايگاهي در اينترنت است که در آن مي‌توان اطلاعاتي را در مورد سازمان‌ها، شرکت‌ها و افراد به دست آورد" و وبلاگ" وب سايت پويايي است که متعلق به شخص يا اشخاصي است و در برگيرنده اطلاعاتي راجع به موضوع يا موضوعات گوناگون است".

تفاوت‌هاي وب سايت و وبلاگ:

ـ وب سايت‌ها عمدتا رسمي هستند، اما وبلاگ‌ها عمدتا (يا به کلي) شخصي‌اند.

ـ به روز کردن وب سايت‌ها نسبت به وبلاگ‌ها، نيازمند وقت بيشتري است.

ـ وب‌سايت‌ها از نظر طراحي ساختار پيچيده‌اي دارند، در حالي که وبلاگ‌ها ساده‌ترند. مثل لباس رسمي و راحتي مي‌مانند.

ـ وب‌سايت ها به موضوعات خاصي مي‌پردازند، در حالي‌که وبلاگ‌ها تمام وقايع ريز و درشت زندگي را پوشش مي‌دهند.

ـ گفتمان حاکم بر وب سايت‌ها رسمي است، ولي وبلاگ‌ها گفتماني غير رسمي دارند.

ـ وب سايت ها معمولا ارتباط يک سويه و وبلاگ‌ها عمدتا ارتباط دو سويه با بازديد کنندگان برقرار مي کنند.

ـ وب سايت‌ها براي مالکانشان هزينه‌ي اقتصادي دارند، در حالي که بيشتر وبلاگ‌ها براي بلاگرها رايگان هستند.

ـ در وب سايت‌ها مي‌توان صحبت از محدوديت و سانسور کرد، در حالي که وبلاگ‌ها از اين نظر بسيار آزاد تردند.

ـ وب سايت‌ها گرايش به سکون و نظم و وبلاگ‌ها گرايش به پويايي و بي‌نظمي دارند.

ـ وب سايت ها حال و هواي مدرن و وبلاگ‌ها حال و هواي پست مدرن دارند.

ـ راه اندازي وب سايت‌ها نسبت به وبلاگ‌ها به زمان بيشتري احتياج دارد.

ـ وب سايت‌ها نمود عقلانيت و وبلاگ‌ها نمود احساس‌اند.

ـ به روز رساني در وب سايت بيشتر به شکل ايجاد صفحات جديد و در وبلاگ به صورت توليد محتوا صورت مي‌گيرد.

ـ در وب سايت ها معمولا اطلاعات به روز رساني، ثبت نمي شود. در وبلاگ‌ها ثبت اطلاعات به روز رساني اهميت ويژه‌اي دارد.

ـ به روز رساني وب سايت‌ها مخصوص افراد حرفه‌اي است، در حالي که بلاگرها بدون دانش فني وبلاگ‌هاي خود را به روز مي‌کنند.

ـ وب سايت‌ها محل مناسبي براي شکل گيري گروه‌ها و اجتماعات مجازي نيستند، برعکس، وبلاگ‌ها محيط مناسبي براي اين منظورند.

ـ کنترل وب سايت‌ها در اختيار مالکان آن است، ولي بلاگرها کنترل جزئي بر وبلاگ دارند. در واقع کنترل آنها تابع يک کنترل بزرگ‌تر توسط صاحبان Domain و مديران کلان وبلاگ است. البته اين مورد براي وبلاگ‌هايي که مالکيت Domain آنها شخصي است، صدق نمي‌کند.

و بالاخره اينکه محتواي وب سايت‌ها در درون صفحات نسبتا زيادي قرار دارد. برعکس، محتواي وبلاگ‌ها عمدتا در صفحه‌ي اول و قابل مشاهده متمرکزند. وب سايت‌ها مثل خانه‌هاي مجللي مي‌مانند که ورود به آنها با تشريفاتي همراه است. وبلاگ‌ها کلبه هاي ساده و با صفايي هستند که در آنها به روي همه گشوده است. شما ميهمانان سايبري کدام يک را بيشتر مي‌پسنديد؟

دومين com : مخفف commercial ميباشد. دومينهاي com. داراي بيشترين محبوبيت ميباشند كه امكان ثبت آن براي تمامي افراد حقيقي و حقوقي امكان پذير است. اين دومين از يك سال تا ده سال ثبت ميشود.
دومين net : مخفف network ميباشد. اين دومين بيشتر براي سايتهايي كه در زمينه شبكه فعاليت دارند كاربرد دارد. گرچه ممكن است هر فردي از اين نوع دومين استفاده كند. اين دومين از يك سال تا ده سال ثبت ميشود.
دومين org : مخفف organization ميباشد. اين نوع دومينها معمولا براي ارگانها و سازمانها استفاده ميشود. البته معمولا وقتي حالات com. و net. قبلا توسط فرد ديگري ثبت شده باشد از اين دومين نيز استفاده ميشود. اين دومين از يك سال تا ده سال ثبت ميشود.

دومين biz : اين دومين بيشتر براي كارهاي تجاري و بازرگاني استفاده ميشود. اين دومين در دسته دومينهاي gTLD قرار دارد كه از يك سال تا ده سال ثبت ميشوند.

دومين info : اين دومين اولين دومين در حوزه اينترنتي با هدف استفاده نامحدود از زمان ابداع دومين com. ميباشد كه مخفف Information ميباشد . دومين هاي info. معمولا جهت سايتهاي اطلاع رساني و عمومي استفاده ميشود. اين دومين از يك سال تا ده سال ثبت ميشود.

دومين name : اين دومين كه تمامي افراد قادر به ثبت آن ميباشند بيشتر جهت اينكه مدير سايت اسم و فاميل خود را در دومين قرار داده باشد استفاده ميشود كه معمولا به شكل firstname@lastname.name و يا lastname@firstname.name و يا به شكل www.firstname.lastname.name استفاده ميشود. اين دومين از يك سال تا ده سال ثبت ميشود.

دومين us : اين دومين دو حرفي مربوط به كشور آمريكا ميباشد كه مخفف United State ميباشد.

دومين ws : اين دومين دو حرفي مربوط به كشور Western Samoa ميباشد (Western Samoa‌يك جزيره در جنوب اقيانوس آرام ميباشد) اين دومين بيشتر به عنوان مخفف WebSite شناخته ميشود كه بيشتر براي سايتهاي شخصي استفاده ميشود.

دومين tv : اين دومين دو حرفي مربوط به كشور Tuvalu ميباشد (جزيره Tuvalu بين هاوايي و استراليا قرار دارد) اين دومين به عنوان مخفف Television و بيشتر براي شبكه هاي تلويزيوني استفاده ميشود.

دومين cc : اين دومين دو حرفي مربوطه به كشور Cocos ميباشد (جزيره Cocos در اقيانوس هند قرار دارد)
دومين ir : دومين هاي ir‌ و زير مجموعه هاي آن ، مختص كشور ايران ميباشد. حرفهاي ir برگرفته از كلمه iran است. اين دومين و دومينهاي زير مجموعه فقط يك ساله و پنج ساله ثبت ميشود . ثبت دومين ir براي تمامي افراد آزاد است.
دومين ac.ir : اين دومين كه از زير مجموعه هاي دومين ir و دومينهاي ايراني است جهت دانشگاهها و موسسات عالي استفاده ميشود. جهت ثبت اين دومين، مدارك و اسناد مربوط به موسسه مورد نياز است.

دومين co.ir : اين دومين از زير مجموعه هاي دومين ir‌ ميباشد و جهت شركت هاي كوچك و بزرگ استفاده ميشود. ثبت اين دومين مستلزم ارائه اساسنامه شركت و مدارك شركتي ميباشد.

دومين gov.ir : اين دومين كه از زير مجموعه هاي دومين ir است جهت سازمانها و ارگانهاي دولتي استفاده ميشود. ثبت اين دومين فقط براي سازمانها و ارگانها امكان پذير خواهد بود.

 

 

 

تعریف پروتکل

پروتکل مجموعه ی قوانینی نرم افزاری است که رعایت آن ها باعث بهره برداری از امکانات سخت افزاری و برقراری سرویس در شبکه می شود . پروتکل يکی از عناصر مهم در ايجاد زير ساخت منطقی در يک شبکه کامپيوتری محسوب می گردد. کامپيوترهای موجود در شبکه بر اساس پروتکل تعريف شده قادر به ايجاد ارتباط با يکديگر خواهند بود. پروتکل مشتمل بر مجموعه ای از قوانين و يا شامل مجموعه ای از روتين های استاندارد بوده که عناصر موجود در شبکه از آنان برای ارسال اطلاعات استفاده می کنند.

یک پروتکل شبکه, زبانی است که سیستم ها از آن استفاده می کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. وقتی که

دو سیستم بخواهند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، برای این منظور زبان مشابهی (یا پروتکل) لازم است.
بگذارید به یک مسئله در مقوله ارتباطات بپردازیم که هنگام رویارویی دو نفر رخ می دهد، یعنی این دو فرد می خواهند با یکدیگر صحبت کنند ولی زبان آنها متفاوت است. یا اینکه در تعطیلات تابستانی خود به کشور خارجی سفر کرده اید و در رستورانی که غذای آماده سرویس می دهد لحظه ای برای سفارش غذا توقف می کنید. موقع سفارش غذای مورد علاقه خود، نیاز است با زبان فرد سفارش گیرنده غذا آشنایی داشته باشید. اگر شما به زبان انگلیسی صحبت کنید و گارسون به زبان فرانسه، با وجود اینکه سفارش خود را می دهید لیکن وی خواسته شما را نمی فهمد. این مسئله در شبکه زمانی که در سیستم از دو پروتکل کاملاً متفاوت استفاده می کنند، رخ می دهد؛ گفتگو انجام می شود ولی ارتباطی صورت نمی پذیرد. اولین مرحله در شبکه سازی اطمینان از این موضوع است که پروتکل واحد در دو سیستمی که می خواهند با هم ارتباط برقرار کنند، نصب شده باشد.

پروتکل مجموعه ای از قوانین است که باعث ایجاد ارتباط موثر میشود. ما هر روزه با پروتکلها سروکار داریم. برای مثال، شما برای خرید یک وسیله خانگی بوسیله چک، ابتدا در مورد قیمت با
فروشنده صحبت میکنید. سپس چک می نویسید که شامل اطلاعاتی مانند نام و تاریخ و مبلغ چک است. فروشنده چک را گرفته و وسیله را به شما تحویل میدهد. شبکه های کامپیوتری به پروتکل های مختلفی برای کارکرد نیاز دارند. این پروتکل ها صریح و دارای چارچوب مشخص میباشند. کارت های شبکه باید بدانند که چگونه با کارت های دیگر شبکه ارتباط برقرار کنند تا بتوانند اطلاعات تبادل کنند، سیستم عامل نیز باید طرز ارتباط با کارت های شبکه را جهت ارسال و دریافت داده ها بداند و سرانجام برنامه های کاربردی نیز باید باید نحوه تبادل اطلاعات با سیستم عامل را بدانند تا بتوانند برای مثال به فایلهای روی سرویس دهنده فایل دسترسی پیدا کنند.
پروتکل ها در انواع مختلفی وجود دارند. در پایین ترین سطح، پروتکل ها دقیقاً تعریف میکنند که چه نوع سیگنال های الکتریکی مولد 1 و چه نوع آنها مولد 0 میباشند. در بالاترین سطح، پروتکل این امکان را به کاربر کامپیوتر میدهد تا پیغامی را از طریق پست الکترونیکی به دوست خود در آن سوی دنیا ارسال کند.

شناخت استاندارد ها
یک استاندارد، توافقی بر اساس یک پروتکل است. در روزهای آغازین شبکه های کامپیوتری، هر سازنده کامپیوتر پروتکل های شبکه بندی مختص خود را ایجاد میکرد. در نتیجه، امکان ترکیب قطعات از سازندگان مختلف در یک شبکه وجود نداشت. بنابراین استاندارد ها بوجود آمدند. استاندارد ها پروتکل های تعریف شده در مقیاس صنعتی هستند که به یک سازنده خاص محدود نمیشوند. با پروتکلهای استاندارد، میتوانید قطعات ساخت سازندگان مختلف را با همخوانی کامل استفاده کنید. تا زمانی که قطعه ای از استاندارد های خاص پیروی کند، میتواند درون شبکه قرار گرفته و کار کند.

سازمانهای بسیاری در رابطه تهیه استاندارد های شبکه بندی فعالیت میکنند که پنج سازمان از مهمترین سازمانهای استاندارد سازی را معرفی میکنیم :

1.( انستیتوی استانداردهای ملی امریکا : (ANSI : سازمان رسمی استانداردها در ایالات متحده.
2.( انستیتوی مهندسی الکتریک و الکترونیک : (IEEE : سازمانی بین المللی که چندین استاندارد کلیدی شبکه را منتشر کرده است. استاندارد رسمی برای سیستم شبکه بندی اترنت که بطور رسمی 802.3 IEEE نام گرفته است، از این جمله میباشد.
3. (سازمان بین المللی استاندارد سازی : (ISO: تشکیلاتی متشکل از بیش از 100 سازمان استانداردسازی از سطح جهان.
4. (نیروی کاری مهندسی اینترنت : (IETF : سازمانی که مسئول پروتکلهای کاربردی اینترنت میباشد.
5.( کنسرسیوم وب : (W3C: سازمانی بین المللی که کنترل کننده ایجاد و توسعه استاندارد های وب است.
جدول زیرلیستی از وب سایت های هریک از این سازمانهای استانداردسازی را ارائه میکند :

ANSI www.ansi.org
IEEE www.ieee.org
ISO www.iso.org
IETF www.ietf.org
W3C www.w3c.org

پروتکل ها و استاندارد هاي شبکه باعث بکار افتادن اجزاي شبکه در کنار هم میشوند. پروتکل
ها این امکان را فراهم میکنند تا اجزاي مختلف شبکه با هم ارتباط برقرار کنند. استاندارد ها نیز باعث
میشوند تا اجزاي شبکه اي که توسط سازندگان مختلف ساخته شده اند، با هم بخوبی کار کنند.

سه پروتکل مهم که در محیط های شبکه سازی استفاده می شود؛ عبارتند از:

NetBEUI (NetBIOS)a
IPX / SPX
TCP / IP

 

 

 

Net BEUI.1

NetBEUI یا NetBIOS Enhanced User Interface

رابط کاربری توسعه یافته سیستم ورودی / خروجی اساسی شبکه، پروتکل انتقالی است که توسط شرکت IBM (ماشین های اداری تجاری بین المللی) طراحی و ساخته شده اما شرکت مایکروسافت آن را به منظور استفاده در نسخه های اولیه ویندوز DOS اخذ کرد. با توجه به مسیر ناپذیر بودن پروتکل Net BEUI این پروتکل در شبکه های کوچک متداول بود. پروتکل مسیرناپذیر پروتکلی است که داده ها را ارسال می نماید ولی داده های مزبور نمی تواند از یک مسیریاب عبور کند تا خود را به شبکه های دیگر برساند. لذا ارتباطات فقط به شبکه داخلی محدود می شود و به سبب مسیرناپذیر بودن Net BEUI کاربرد آن در شبکه های امروزی به طور بارزی محدود شده است.
پروتکل Net BEUI ابتدا در شبکه هایی که شبکه ی داخلی (LAN) را مدیریت می کردند اجرا شد و در شبکه های کوچک تر مایکروسافت که از ویندوزهای 3.11 ، ویندوز 95 و ویندوز 98 استفاده می کردند پرطرفدارتر بود. این پروتکل تا حد زیادی کارآمد است و پروتکلی ساده با کمترین بار اضافی می باشد و دلیل آن نیز در قابلیت آن در مسیردهی بسته های داده هاست. یکی از مزیت های مهم آن سهولت در نصب و پیکربندی آن می باشد. جهت آغاز کار به پیکربندی چندانی نیاز ندارد - شما پروتکل را نصب و یک نام رایانه ای منحصر به فرد تعیین می کنید و به همین سادگی پروتکل آغاز به کار می کند.

 

Net BIOS چیست؟

Net BIOS هم قرین Net BEUI (مخفف سیستم ورودی / خروجی اساسی شبکه) است که هنگام برقراری ارتباط با سیستم های شبکه توأمان کار می کنند. سیستم ورودی / خروجی اساسی شبکه (Net BIOS) یک رابط برنامه ریزی کاربردی است که برای فراخوانی سیستم های دور دست استفاده می شود. با نصب پروتکل Net BEUI پروتکل سیستم ورودی / خروجی اساسی شبکه نیز در بطن آن قرار دارد و از نظر کارکرد، Net BEUI در مدیریت اجلاس به Net BIOS تکیه می کند. همچنین Net BIOS به عنوان مسیر پروتکل مسیر ناپذیر، قابل نصب با سایر پروتکل های مسیرپذیر نظیر IPX/SPX یا TCP/IP می باشد، همین امر امکان جابجایی ترافیک Net BIOS را در امتداد شبکه ها فراهم می سازد. این پروتکل دارای دو حالت ارتباطی است:

حالت جلسه: از این حالت در ارتباطات ارتباط گرا استفاده می شود و در چارچوب آن، Net BIOS مسئول ایجاد جلسه ای با سیستم هدف است و در این حالت، جلسه کنترل می شود تا خطاهای احتمالی وجود در فرایند انتقال را یافته و با انتقال دوباره داده های اشتباه یا خراب، خطاها را رفع کند.

حالت دیتاگرام: این حالت در ارتباطات بدون اتصال که نیازی به یک جلسه نیست استفاده می شود همچنین از این حالت برای پخش پروتکل Net BIOS بهره برداری می شود. حالت دیتاگرام از پایش خطا و سرویس های اصلاح خطا که در مقابل برنامه کاربردی استفاده کننده از پروتکل Net BIOS پاسخ پذیر نیستند، پشتیبانی نمی کنند.

نکته اول:
Net BIOS یک پروتکل جلسه است در حالی که Net BEUI یک پروتکل انتقال می باشد.

نکته دوم:
سایر پروتکل ها، نظیر TCP/IP به خوبی از این پروتکل استفاده می کنند.
از آنجا که Net BIOS پروتکل انتقال نیست خود از مسیریابی پشتیبانی نمی کنند، بلکه برای این منظور به یکی از 3 پروتکل انتقال TCP/IP ، IPX/SPX یا Net BEUI تکیه می کند.

نکته سوم:
نام رایانه ای Net BIOS نباید در شبکه داخلی (LAN) تکراری باشد.

 

پروتکل NetBEUI از یک نام NetBIOS شانزده بیتی استفاده می نماید .
NetBEUI کم و بیش با IP و IPX فرق می کند.تفاوت اصلی در این است که نمی تواند بسته ها را بین شبکه ها مسیردهی کند.بنابراین نمیتوان در شبکه های بزرگ متشکل از چندین شبکه از آن استفاده کرد.

نام گذاری NetBIOS :

NetBIOS یک رابط برنامه نویسی است که برنامه های کاربردی از آن برای ارتباط با سخت افزار شبکه کامپیوتر و خود شبکه استفاده می کنند . NetBIOS برای شناسایی کامپیوتر های داخل شبکه از نامگذاری مخصوص خود استفاده می کند.

NBF) NetBEUI Frame) :


این پروتکل یک پروتکل چند منظوره می باشد که کامپیوتر ها از آن به چند نیت استفاده می کنند،از جمله آنها ثبت و تحلیل نام های NetBIOS ، برقراری یک نشست بین کامپیوترهای شبکه و انتقال فایل و... همه ی این عملیات توسط یک قالب فریم انجام می شود.

NMP : پروتکلی که سیستم ها از آن برای ثبت و تحلیل نام های NetBIOS موجود در شبکه استفاده می کنند.
UDP : برای تبادل مقدار کم اطلاعات سیستم ها میتوانند از سرویس بدون اتصال UDP استفاده کنند.
DMP : سیستم های NetBEUI از پروتکل DMP برای جمع آوری اطلاعات رد مورد وضعیت سیستم های موجود در شبکه استفاده می کنند.
پروتکل NetBIOS، پروتکل استاندارد شرکت IBM برای توسعه برنامه های کاربردی در شبکه های سازگار با IBM است. این پروتکل، یک پروتکل لایه جلسه یا Session است که به صورت یک واسطه بین دو شبکه عمل می کند. NetBIOS به صورت گسترده ای به عنوان استانداردی برای واسطه های شبکه ها در صنعت پذیرفته شده است. این پروتکل تامیین کننده ابزارهای لازم یک برنامه برای برقراری ارتباط با برنامه های دیگر در شبکه است.
برنامه های مبتنی بر NetBIOS می بايست قبل از ايجاد ارتباط با يک کامپيوتر، نام NetBIOS را به يک IP ترجمه نمايند.( قبل از ايجاد ارتباط نام NetBIOS به IP تبديل خواهد شد.) در برنامه های مبتنی بر WinSock می توان از نام کامپيوتر (Host name) در مقابل IP استفاده کرد. قبل از عرضه ويندوز 2000 تمامی شبکه های کامپيوتری که توسط سيستم های عامل ويندوز پياده سازی می شدند از NetBIOS استفاده می کردند. بهمين دليل در گذشته زمان زيادی صرف ترجمه اسامی می گرديد.

NetBIOS سرواژه عبارت Network Basic Input/Output System می باشد. نت بایوس در واقع در حکم یک (API (Application Programming Interface است که اجازه دسترسی اپلیکیشن هایی که بر روی کامپیوتر های جداگانه فعالیت می کنند را به یک شبکه محلی(LAN) فراهم می کند. در شبکه های کنونی بطور معمول نت بایوس از طریق TCP/IP ( پروتکل NetBIOS over TCP/IP یا NBT) که به هر کامپیوتر داخل شبکه یک نام نت بایوسی (NetBIOS Name) و هم یک IP Address مطابق با نام میزبان (احتمالا متفاوت) ارائه می دهد، اجرا می شود. GetBC(5);